تقسیم جهان بر اساس اندوه
امروز به دنبال بیان حسی که به مرگ داشتم در میان کتاب‌ها پرسه می زدم که این جملات از کتاب «عکاسی، بالن‌سواری، عشق و اندوه» را دیدم:
در عنفوان زندگی، جهان به شکل سردستی به دو دسته تقسیم می‌شود:
آنهایی که لذت تن دیگری را چشیده‌اند، و آنها که هنوز نه. و باز بعدش -اقل کم اگر خوش‌شانس باشیم (یا از جهاتی هم بدشانس)- جهان به دو دسته تقسیم می‌شود: آنها که بار اندوهی را به دوش می‌کشند و آنها که هنوز نه. این تقسیمات، بی چون و چرا هستند؛ همچون نوار حارّه‌ای زمین که از آن گذر می‌کنیم.
