وبسایت شخصی عادله قدسی زاده

سال ۸۸ گذشته بود، گمانم زخم‌ها هم کمی بهتر شده بودند یا دیگر با آن‌ها خو گرفته بودم. هنوز بودند وبلاگ‌هایی که از روزمره‌هایشان می‌نوشتند. به هر وبلاگ جدیدی که می‌رسیدم اول می‌رفتم سراغ آرشیو مطالبش. می‌گشتم ببینم از اواخر خرداد ۸۸ تا چند ماه بعد چه نوشته. کنجکاو بودم که بدانم آدم‌های دیگر آن روزها چه حس‌وحالی داشتند. خیلی از وبلاگ‌ها نوشته‌ای در آن تاریخ منتشر نکرده بودند. آن زمان هنوز قطع کردند اینترنت کاری نبود که دولتمردان بلد…

نوزده روز است که از ایران رفته‌ام. تعداد روزها زیاد نیست ولی آنقدر تجربه‌های متفاوت در همین دو هفته و پنج روز داشته‌ام که انگار زندگی ایران مربوط به سال‌ها پیش است. روزهای اول همه‌چیز برایم جدید و تازه بود، بویی که در هوا بود، رنگ‌ها، ساختمان‌ها، گوناگونی آدم‌ها و زبان‌هایی که در خیابان می‌شنیدم. به همین زودی اما روند عادی شدن آغاز شده و دیگر کمتر از روزهای اول شگفت‌زده می‌شوم. خوبی لندن این است که دوست و آشنا…

اولین بار گمانم در اینستاگرام با کتاب از قیطریه تا اورنج‌کانتی آشنا شدم. قبل از اینکه منتشر شود. یک نفر خبر داده بود که چنین کتابی در راه است و صفحه‌ی دیگری را معرفی کرده بود. صفحه‌ را دنبال کردم و بعد هم مدام جلوی چشمم می‌آمد. عکس‌ها و نوشته‌هایی مربوط با کتاب و زندگی حمیدرضا صدر را می‌دیدم و ته ذهنم بود که روزی کتاب را بخوانم. تا اینکه چند وقت پیش مینو چندتا از کتاب‌هایش را برای تاخت…

تجربه‌ی شلخته‌ و گرسنه‌ی روز اول سفر به یزد باعث شد برای روز دوم برنامه‌ریزی کنم که بدانم روزم قرار است به چه بگذرد.

در اردیبهشت برنامه‌‌ای برای سفر به یزد داشتم که ویروس کرونا در بدنم خانه کرد و سفر را گذاشتم برای زمانی دیگر. هفته‌ی پیش این سفر را به جا آوردم، انگار نذری بود که باید ادا می‌شد…

گربه‌ها به چشمم قشنگند. قبل از اینکه یک گربه با ما هم‌خانه شود هم تماشای این شکارچیان شهری برایم جالب بود و در گالری تصاویر موبایلم عکس گربه زیاد پیدا می‌شد. الان بیشتر عکس‌های گربه در موبایلم مربوط به همین گربه‌ی همخانه است. امروز که دنبال عکس گربه‌ در خیابان بودم متوجه این موضوع شدم. گربه‌های خیابان الان بیش از قبل برایم دوست‌داشتنی هستند، با این حال کمتر از آنها عکس می‌گیرم. چند تا از عکس‌های گربه‌های شهر را گذاشتم اینجا، شاید برای شما هم جالب باشد.