وبسایت شخصی عادله قدسی زاده

گاهی زندگی را به شکل فرصتی می‌بینیم که در اختیارم قرار داده شده تا از آن لذت ببرم. این دیدگاه باعث می‌شود سعی کنم از هر موضوع کوچک و بزرگی تا حد امکان سرخوشی استخراج کنم. چنین اوقاتی، انگار با خیام و اپیکور کنار هم نشسته‌ایم. این دو بزرگوار مدام حرف‌هایی می‌زنند که من را به کسب خوشی بیشتر ترغیب می‌کنند. دوستی که ساکن ایران نبود، برایم تعریف می‌کرد از اینکه در محل زندگی‌اش گردش فصل ها برای مردم ارزشمند…

هدف از کیبورد پراکنی امروز فقط این است که فیتیله چراغ این وبلاگ خاموش نشود. می‌دانم که روشن کردن مجدد آن، انرژی زیادی می‌برد. شاید بهتر باشد با نخواندن این نوشته در وقت خود صرفه جویی کنید. قصد دارم بیشتر بنویسم و نوشته‌هایم را منتشر کنم. در ذهنم این نیست که شاهکاری خلق کنم. بیشتر خودم را شبیه کودکی می‌بینم که به تازگی یاد گرفته روی دو پای خود بایستد و چند قدمی راه برود. تلوتلوخوران، در حالی که با…