دو اشتباهی که آرزو میکنم در محتواها نبینم
طی مدتی که در نویسش کار میکنم، فرصت این را داشتم که چند هزار مطلب از نویسندگان مختلف را ببینم و ویرایش کنم. در کنار اینها نمونه کارهای نویسندگانی را هم دیدهام که برای فعالیت در نویسش ثبتنام کردهاند. اوایل سال ۹۹ وبیناری در مورد اشتباههای پرتکرار در ایسمینار برگزار کردم و هر آنچه که گفته بودم در کتابچهی اشتباهات پرتکرار در تولید محتوا منتشر شد.
چند روز پیش که داشتم نمونه کارهای نویسندگان را میدیدم باز یاد این اشتباهات افتادم، همین بهانهای شد تا چند خطی بنویسم از دو اشتباهی که دوست دارم در متن به چشم نخورد.
بیتوجهی به درستنویسی
چیزی که در نمونههای محتوا زیاد به چشمم میخورد، نوشتن بدون رعایت شیوههای درست نگارش است. به عنوان یک تولید کنندهی محتوای متنی لازم است بدانید که شکل صحیح نوشتن هر کلمه چیست. نیمفاصله را کجا و چطور باید استفاده کرد. این که در نمونه کار شما غلط املایی وجود داشته باشد یا نکاتی مثل ناهماهنگی فعل و فاعل به چشم بخورد، باعث میشود که به عنوان یک فرد متخصص در این حرفه شناخته نشوید.
یک گناه نابخشودنی دیگر در تولید محتوای متنی این است که گاهی قواعد را رعایت کنید و گاهی نه. برخی از متنهایی که برای نمونه به دستم میرسد، به یک نکته کاملا بیتوجه هستند، مثلا نیمفاصله در آنها رعایت نشده. در چنین شرایطی من حدس میزنم که نویسنده با نیمفاصله آشنا نیست و شاید پس از مطالعه، این مورد را به خوبی رعایت کند.
ولی گاهی در متن ها میبینم که گاهی نیمفاصله رعایت شده و گاهی نه، در این وضعیت قضاوت من این است که نویسنده توجه کافی به این مساله ندارد. میداند نیمفاصله چیست ولی به دلخواه گاهی از آن استفاده میکند. چنین نوشتههایی شبیه این هستند که موقع پوشیدن لباس، دکمهها را یک درمیان ببندیم. یا فقط یک جوراب بپوشیم. همانقدر شلخته!
آب بستن به متن
در بازار تولید محتوای ایران قیمتگذاری بر اساس تعداد کلمات، رایجترین شیوه است. معمولا کارفرماها همان ابتدا مشخص میکنند که متن باید چند کلمه باشد و بر همان اساس هم قیمت هر پروژه مشخص میشود. گاهی به چشمم میخورد که برای رسیدن به سقف کلمات درخواستی مشتری یا برای افزایش رقم دریافتی، یک موضوع با چینشهای مختلف طی متن بارها تکرار شده.
ممکن است کارفرمای شما هم ایرادی به موضوع نگیرد یا حتی متوجه نشود، با این حال خوانندهای که به متن شما میرسد به سرعت متوجه این وضعیت میشود و احتمالا تصمیم میگیرد متن را مطالعه نکند.
یک روش دیگر طولانی کردن متن که توصیه میکنم از آن فاصله بگیرید، استفاده و تکرار جملههای کلیشهای در متن است.
مثلا در ابتدا:
در این نوشته فلان موضوع (احتمالا کلمهی کلیدی) را بررسی میکنیم پس برای اینکه اطلاعات کاملی در مورد فلان موضوع (یا همان کلمهی کلیدی) داشته باشید تا پایان همراه ما باشید.
و چند خط بعد:
تا اینجا چند نکته را در مورد فلان موضوع بیان کردیم، همراه ما باشید تا نکات دیگری را نیز در ادامهی متن بیان کنیم.
و در پاراگراف پایانی:
در این نوشته فلان موضوع را بررسی کردیم و تعدادی نکته در مورد آن مطرح کردیم، از اینکه همراه ما بودید متشکریم.
البته برخی نویسندگان در این کار تبحر بیشتری دارند. پیشنهاد من این است که تا حد امکان از این روش فاصله بگیرید و به جای آن سعی کنید با کمترین کلمات هر موضوعی را بیان کنید. اگر ناچار هستید که مطلب را طولانیتر کنید، در صورت امکان سراغ مثالهایی برای توضیح بیشتر بروید یا جنبهی دیگری از آن را بررسی کنید.
- عکس را همان روز وبینار، قبل از اینکه شروع شود گرفته بودم.
کاش اصولش را بگی عارفه جان…من خیلی پسندمه نیمفاصله ولی دقیقا نمیدونم کجاها باید گذاشتش
حتما نجمه جان، گذاشتم در لیست مطالب آینده و سعی میکنم زودتر بروم سراغش.