وبسایت شخصی عادله قدسی زاده

ساختن کاردستی همیشه برایم خوشایند بوده، البته بیشتر از آن تماشای ساخته شدن کاردستی‌های مختلف خوشحالم می‌کرد. الان هم می‌توانم ساعت‌ها بنشینم و پشت سر هم ویدئوهای خودت‌ بساز را ببینم که وسیله‌ای را به وسیله‌ی دیگری تبدیل می‌کند. جوراب را به دستکش، شلوار را به کیف، دامن را به شلوار، پتو را به بالشت و توپ تخم مرغی را به عروسک. خلاصه از هر وسیله‌ای چیزی می‌سازد که برای آن ساخته نشده بود. اوایل این ویدئوها را ذخیره می‌کردم…

امروز از نوشتن می‌ترسیدم. گفتم همین‌ ترس‌ها موضوع نوشتن امروزم باشند. از این می‌ترسیدم که نوشته‌هایم احمقانه باشند. احتمالا هم همین‌طور باشد. ولی حبس آنها در ذهنم باعث نمی‌شود که هوشمندانه شوند. با نوشتن مجبور می‌شوم دنبال راهی برای رهایی از این وضع باشم. پناه بردن به ننوشتن و سکوت، پاک کردن صورت مساله است. از این می‌ترسیدم که نوشته‌هایم پوچ باشند. این هم ممکن است. افراد زیادی هستند که مطالعه‌ی آنچه من می‌نویسم برایشان اتلاف وقت است و نوشته‌های…

نوشته‌ی حسین قربانی را در وبلاگش خواندم در مورد بار انتخاب و پاسخی که دن اریلی به یکی از مخاطبانش داده یود (اینجا بخوانید). بعد از این نوشته به فکر انتخاب‌هایی بودم که در طول روز با آنها مواجه می‌شوم و انرژی ذهنی‌ام را مصرف می‌کنند. یکی از تصمیم‌هایی که روزانه باید بگیرم تصمیم در مورد وعده‌‌های غذایی است.  البته صبحانه تکلیفش مشخص است و نان و پنیر جواب رایجی در پاسخ به این سوال است که صبحانه چه بخورم؟…