وبسایت شخصی عادله قدسی زاده

یکی از موضوعات مورد استقبال در شبکه‌های اجتماعی سفر و سفرنامه نویسی است. صفحه‌های فراوانی وجود دارد که موضوع اصلی آن‌ها سفر است.

گردشگرانی که راجع به سبک سفر خود توضیح می‌دهند.

صفحاتی که به معرفی دیدنی‌ها وتجربه‌های جالب مقصدهای مختلف می‌پردازند.

افرادی که سعی می‌کنند سختی‌های سفر را برای افراد کاهش دهند و راه‌هایی پیشنهاد می‌کنند که سفر آسان شود.

صحبت از سفر البته از قدیم مورد استقبال بوده. سفرنامه‌های متنوعی که در کتاب‌های ادبیات سال‌های تحصیل به آنها اشاره می‌شد نشانه‌ای از قدمت  نوشتن از سفر است.

در میان همه این‌ها، توجه کمتری به نوع رسیدن به مقصد سفر شده است. 

از میان وسایل حمل و نقل، به نظر می‌رسد به خاطر سرعت بالا، هواپیما محبوبیت بیشتری داشته باشد.

خودرو شخصی هم به خاطر انعطافی که در برنامه سفر ایجاد می‌کند طرفدارهای خودش را دارد.

من اما سفر با قطار را بیشتر می‌پسندم.

شاید این علاقه  به دلیل خاطراتی باشد در حین سفرهای خانوادگی در قطار رقم زده شده.

شاید هم به دلیل حال و هوای تفکر برانگیز قطار باشد.

در قطار همیشه برایم فرصت خوبی فراهم شده تا به موضوع‌های مختلفی فکر کنم. کتاب بخوانم و بنویسم.

شاید بد نباشد اگر خواستم روزی محلی برای مطالعه و نوشتن طراحی کنم، آن را شبیه کوپه قطار بسازم. 

به بهانه سفر اخیری که با قطار داشتم، برای چندمین بار سری زدم به کتاب هنر سیر و سفر از آلن دوباتن.

قسمتی از کتاب که راجع به قطار است را اینجا آورده‌ام.

از میان تمام وسایل نقلیه مسافرتی، قطار احتمالا بهترین مددکار اندیشیدن است: مناظر بیرون به هیچ وجه یکنواختی بالقوه مناظر بیرون کشتی یا هواپیما را ندارد. سرعتش به حدی است که مجال درگیر شدن به آدم نمی‌دهد در عین حال چنان کند است که چیزها را تشخیص می‌دهی.

هنر سیر و سفر، آلن دوباتن