دوست داشتن بدن متناسب
چند روز پیش در گروهی از دوستان، قرار شد که افراد متاهل عکسی از مراسم عروسی خودشان بفرستند. تماشای عکس‌های عروسی سرگرمی جالبی بود. آنچه از دید عکاس و آرایشگر تا حد خوبی پنهان مانده بود، نگاه‌هایی امیدوار و مشتاق بود که در تمام عکس‌ها مشترک بود.
یکی از دوستان مجرد در میان ابراز احساسات سایرین، پیامی فرستاد که چه‌قدر همه لاغر و خوش تیپ هستید و گفت که نگران است در لباس عروس بد دیده شود.
تجربه من از حضور در میان خانم‌ها این بوده که چنین اظهار نظرهایی زیاد رواج دارند. به صورت پیش فرض لاغر بودن یک ارزش است. همین که کسی به تو بگوید لاغر شده‌ای هم یک تعریف است و در پاسخ لازم است تشکر کنی، حتی اگر به خاطر مریضی یا کسالت مقداری از ذخایر ارزشمند سوخت بدنت را از دست داده باشی.
دوست داشتم راجع به این جمله ساده‌ای که دوستم گفته بود بیشتر حرف بزنم.
نمی‌دانم از کی لاغر بودن در بین بانوان به عنوان یک ارزش شناخته شده اما حداقل در آثار شعرای فارسی آثار آن را می‌توان دید.
تاثیر رسانه را نیز نمی‌توان نادیده گرفت. آنچه که در رسانه‌ها به عنوان تصویر خوب و مطلوب معرفی می‌شود، خواه و ناخواه بر ذهنیت افراد تاثیر می‌گذارد.
به ندرت در میان بازیگران زن، شخصی دیده می‌شود که ابعاد فیزیکی‌اش از حد مطلوبی بزرگتر باشد. مدل‌های لباس هم معمولا باید لاغر باشند. بی دلیل نیست که در ذهن بسیاری از افراد، یک زن زیبا، چاق نیست.
تصویر بدن (body image) به معنی مفهوم ذهنی یک فرد از ظاهر فیزیک خود بر اساس مشاهدات شخصی و واکنش‌های دیگران است.
این تصویر تنها به آنچه در آینه منعکس می‌شود وابسته نیست، بلکه تحت تاثیر دیده‌ها وشنیده‌ها نیز هست. اینکه هر بار در کنار یک شخص لاغر صفاتی مانند خوش هیکل، خوش تیپ و متناسب می‌آید و به راحتی این صفات به افرادی که وزن بیشتری دارند، نمی‌چسبند نیز روی این تصویر تاثیر می‌گذارد.
شاید افرادی را دیده‌باشید که فارغ از اینکه تناسب دارند یا نه٬ به خاطر اینکه سایز ۳۶ یا ۳۸ نیستند٬ از بدن خود ناراضی هستند
در یک دنیای ایده‌آل، دوست داشتم وزن آدم‌ها شاخصی برای سلامتی بود و نه بیشتر. همانطور که آدم‌ها از روی میزان قند خون به ندرت قضاوت می‌شوند. شاید در همان دنیای مطلوب، هر شخصی فارغ از ابعادی که دارد، خود را بیشتر دوست داشته باشد و بتواند از پوشیدن لباس‌هایی که دوست دارد، بدون ترس از قضاوت لذت ببرد.