وبسایت شخصی عادله قدسی زاده

اوایل امسال که می‌نوشتم، وقتی می‌خواستم تاریخ را بنویسم، قلمم به صورت پیش‌فرض یک سیزده می‌نوشت تا بعد ببیند ادامه‌اش را با چی پر کند، بعد سه را خط می‌زدم یا تغییرش می‌دادم به چهار و دو تا صفر هم دنبالش می‌گذاشتم.

الان دیگر عادت کرده‌ام و سال بعد هم احتمالا تا به رقم آخر سال برسم یادم می‌‌آید که در چه سالی هستیم.

من حال و هوای عید را دوست دارم. از خانه که بیایم بیرون کمی که بچرخم بساط فروش گل و سبزه می‌بینم و خوشحال می‌شوم.

از این که بهانه‌ای دارم برای تمیز کردن کنج‌های پنهان خانه کیف می‌کنم. از اینکه چند روزی تعطیلیم تا از تازگی بهار لذت ببریم خوشم می‌‌آید.

این سال‌ها دیگر لباس نو نمی‌خرم، ولی سعی می‌کنم با کارهای دیگری حال و هوای عید را حفظ کنم. مثلا با تغییر مدل مو، جابجا کردن مبلمان خانه، استفاده از دکوری‌هایی که در خانه تکانی پیدا کرده بودم، گل کاشتن یا هر کار دیگری که تغییری ایجاد کند در آنچه می‌بینم.

دیروز کماچ درست کردم. حالا که عید نمی‌توانم به سیرجان بروم با درست کردن این شیرینی عطر و بوی خانه‌های سیرجان را در خانه شبیه‌سازی می‌کنم.

امروز سر راه دیدم یک ماشین داشت بار سبزه‌اش را خالی می‌کرد. دیدم بعضی سبزه‌ها را در ظرف‌های غیر یکبار مصرف کاشته، تا راننده می‌رفت و می‌آمد و سبدهای سبزه را می‌برد ایستادم و تماشا کردم. آخر سر هم یکی از همان سبزه‌ها را خریدم. در واقع ظرفی خریدم که سبزه هم داخلش بود. این هم خرید عید امسالم شد.

*عکس از بشقابی که با سبزه خریدم، در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۴۰۰