وبسایت شخصی عادله قدسی زاده

قبلا از مشکل گرسنگی گفته بودم، البته راه‌هایی هم برای حل بحران غذا در خانه در نظر گرفتم و اوضاع کم کم بهتر شده. با این حال مدت‌هاست که در ذهنم به جایی فکر می‌کنم که با خاطری آسوده از پسماند از آن غذای آماده بگیرم. این تهیه غذای پسماند صفر رویایی را در ادامه توصیف کردم.

غذا در ظرف‌های پایدار به دستم می‌رسد. خبری از ظرف یکبار مصرف، قاشق و چنگال یکبار مصرف، سینی مقوایی و پوشش پلاستیکی دور تمام اینها نیست. ظرف را هم بعدا پس می‌دهیم. شاید هم پیکی برای تحویل گرفتن ظرف داشته باشند که چند ساعت بعد یا یک روز در هفته به هر محله سر می‌زند و تمام ظرف‌ها را جمع می‌کند.

غذا هم تا حد امکان بدون پسماند تولید شده. تکه‌های سبزی که معمولا به عنوان زباله شناخته می‌شوند، برای تهیه‌ی عصاره برای سوپ استفاده می‌شوند. پسماند‌های تر غیرقابل مصرف هم تازه یا خشک شده به دامداری‌ها می‌رسند. بقیه‌ی پسماند‌های تر هم سرنوشتشان کمپوست شدن است.

غذاها سالم و دوستدار طبیعت هستند. غذاهایی که در روغن زیاد سرخ شده‌اند آنجا پیدا نمی‌شوند. مواد اولیه هم تا جایی که بشود از منابع پایدار به آشپزخانه می‌رسند.

کنار غذا هم از دورچین‌هایی که احتمالا کسی آنها را نمی‌خورد خبری نیست. اگر خواستم وقت سفارش می‌توانم هرچه را که خواستم اضافه کنم.

من گاهی که از بیرون غذا می‌گیرم ظرفم را با خودم می‌برم و فعلا تکه‌ی ظرف یکبار مصرفش را حل کرده‌ام، ولی بقیه‌ی قسمت‌ها دست من نیست و همین‌ می‌شود که غذای بیرون پایش به ندرت به خانه‌ی ما باز می‌شود.