وبسایت شخصی عادله قدسی زاده

یکی از خوشبختی‌های من نزدیکی به یک کتابخانه‌ی عمومی است. با یک پیاده‌روی کوتاه به کتابخانه می‌رسم و می‌توانم از تماشای کتاب‌ها لذت ببرم.

کتابخانه را از این جهت دوست دارم که می‌توانم از کتاب‌ها استفاده کنم بدون اینکه بعد از تمام شدنشان مجبور باشم در قفسه‌های کتابخانه‌ام جایی برایشان باز کنم.

صفحه‌ی آخر هر کتاب هم کارت کوچکی چسبانده شده که اسم امانت‌گیرندگان قبلی و تاریخ برگشت را نوشته. این روزها اجباری به پر کردن این کارت نیست ولی قبلا که عزت و احترام بیشتری داشت، با اسم‌ها برای خودم داستان می‌بافتم.

باری

دفعه‌ی آخر که به کتابخانه رفتم، کتاب «اندر آداب نوشتار» از جعفر مدرس صادقی را امانت گرفتم.

کتاب را نشر مرکز چاپ کرده و نسخه‌ای که دست من است چاپ سوم آن است.

هنوز کتاب را به پایان نرساندم، با این حال قسمت‌ها و نکاتی از کتاب برایم جالب بود که ترجیح دادم ثبتشان کنم.

ابتدای کتاب در مورد بررسی نسخه‌های خطی توضیحاتی داده که برایم جالب بود.

جالب هم از این جهت که نمی دانستم چنین کاری هم انجام می‌شود، مثل خیلی کارهای دیگر که نمی‌دانم، هم از این جهت که کمی با تغییر شیوه‌های نوشتن در دوره‌های مختلف آشنا شدم.

عبارت‌ تازه‌ی دیگری که در این کتاب به چشمم خورد «تطابق مکتوب و ملفوظ» یا «همخوانی نوشتار و گفتار» بود.

این جمله از کتاب هم برای خودش حرف‌های زیادی داشت:

در مواجهه با یک مسئله‌ی پیچیده و دشوار هیچ کاری ساده‌تر از حکم کلی صادر فرمودن نیست.

نویسنده هم به همین جمله وفادار است و حکم کلی صادر نکرده که برای نمونه همه‌چیز جدا یا پیوسته نوشته شود. بلکه شرایط و قواعد را توضیح داده تا در مورد هر حالت، شیوه‌ی درست نوشتن را انتخاب کنیم. البته به خاطر سپردن تمام این قواعد کمی سخت است، ولی نشدنی نیست. 

تا اینجا که بسیاری از ابهام‌های من برطرف شده و خرسندم.

جایی دیگر از کتاب این نقل قول از جرج برنارد شاو نقل شده:

*عکس از کتاب اندر آداب نوشتار است با نشان کتابی که همراه با مهربانی‌های خوشمزه‌ی دیگری عاطفه که در بیرجند میزبانمان بود، فرستاده.